توزیع پپتاید وابسته به ژن کالسی تونین در پیوندگاه عصبی- عضلانی عضلات مختلف موش سفید، متعاقب افزایش فعالیت بدنی

مقدمه و هدف: اخیراً نشان داده شده که مقدار cgrp در جسم سلولی و آکسون نرون های حرکتی که به عضلات باز کننده موش های سفید عصب رسانی می کنند افزایش پیدا می کند. با توجه به نقش احتمالی رهایش cgrp از پایانه های عصبی در سازگاری های پیوندگاه عصبی- عضلانی (nmj)، در این تحقیق، تأثیر یک برنامه تمرین استقامتی بر مقدار نسبی این نروپپتاید در پیوندگاه عضله تندانقباض (پلانتاریس) و عضله کندانقباض (نعلی) ساق موش های سفید ماده مورد بررسی قرار گرفت.روش تحقیق: صفحات محرک انتهایی (end plates, ep) از طریق انکوبه کردن قطعات طولی عضلات با بونگارو توکسین نشان دار (fitc- labeled-ü-bungarotoxin) شناسایی شدند و مقدار نسبی cgrp در اعصاب انتهایی مربوط با روش ایمونوهیستو شیمیایی و نیز روش تجزیه و تحلیل تصویری اندازه گیری شد. اندازه پیوندگاه ها نیز مطالعه گردید. نتایج: در هر دو عضله، کم تر از 14 درصد از nmjs در حد شدید و متوسط رنگی شدن (نشانه وجود cgrp) را ظاهر ساختند، در حالی که در اکثر آن ها (بیش از 50 درصد) cgrp وجود نداشت. در موش های تمرین کرده، یک کاهش معنادار (16 درصد) در پیوندگاه های دارای cgrp در عضله نعلی دیده شد. در عضله پلانتاریس نیز چنین تمایلی وجود داشت، ولی مقدار آن معنادار نبود. در هر دو عضله نعلی و پلانتاریس از موش های تمرین کرده، اندازه پیوندگاه ها به طور با معنا بزرگ تر از عضلات مشابه در حیوان های کنترل بود. جمع بندی: نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در پی تمرین استقامتی، مقدار cgrp در nmj بر خلاف آنچه در جسم سلولی و آکسون اتفاق می افتد، کاهش می یابد. با توجه به کارکردهای مختلف ساختاری و عملکردی cgrp، این امر می تواند نشاندهنده اهمیت فعالیت بدنی در پیشگیری و یا درمان اختلالات و بیماری های عصبی عضلانی باشد که معلوم کردن جزئیات آن، مستلزم انجام تحقیقات بیش تر است.